Vandaag is het feest omdat ik al 25 jaar lief en leed deel met mijn hubby en daarom serveer ik een verrukkelijke Nobele appeltaart uit. Veel meer lief dan leed mag ik wel zeggen en dat mag gevierd worden natuurlijk. Het Nobele karakter zit ‘m vooral in de rozijnen die geweekt zijn in een vleugje Nobel om het feestelijk karakter kracht bij te zetten.
Nobel is ons favoriete drankje en wanneer wij ’t eiland (Ameland) aandoen is er één terras dat we steevast bezoeken en dat is het Nobelterras in Ballum.
’t Ailand
Ken je het eilandgevoel? Dat je afgesneden bent van de realiteit, de hectiek van je afglijdt en dat je vrij bent? Helemaal vrij om met de je neus in de wind op het strand te slenteren, met zicht op zee en het ruisen van de golven op de achtergrond. Je voelt het zilte wanneer je je tong lichtjes langs je lippen laat glijden. Ik ben dol op dat eilandgevoel. Zeker na een periode van hard werken is het er heerlijk vertoeven in de ruststand. Mijn toerental loopt meteen terug wanneer ik op ’t ailand ben. Eén voor één pak ik de dingen op. In tegenstelling tot de hectiek van de stad gaat alles kalm en rustig. Ik dein gewoon met het ritme van de golven mee.
Ik heb hier prachtige herinneringen liggen, bijzonder en liefdevol maar ook lachwekkend en sportief. Het strand, de camping, de vuurtoren. Herinneringen van meer dan dertig jaar geleden, maar ook van vorig jaar. Ze zijn me allemaal even dierbaar. Het zijn momenten waarop alleen het heden – het nu – ertoe deed. Sommige deelde ik met familie, met mijn zussen en vele deelde ik met mijn geliefde. De laatste keer was een prachtig zomerweekend in september vorig jaar. Het was super zonnig met tropische temperaturen en het werd een zwoel weekend vol romantiek & avontuur.
Over avontuur gesproken
we gingen op pad met de cabriolet. Het leek ons geweldig om te toeren op het eiland met de wind door onze wapperende haren. Het dak moest er af. Wij vierden de vrijheid en het geluk. Van strand naar terras. Van de Noordzee naar het Wad. Met de cabrio flaneerden we door de straten van de karakteristieke dorpjes. Wat een weldaad. Dit alles met het zonnetje op onze inmiddels zongebruinde huid. Op zijn tijd namen we een pauze op het terras.
Terug in de (puber)tijd
Autorijden, fietsen, scooterrijden, we deden het allemaal dat zwoele zomerweekend. Een dagje op de scooter door de duinen crossen. Shortje met shirtje, zonnebril en niet te vergeten mijn schatje. En zo belandden we na een heerlijke dag toeren op het terras bij Nobel. Een prachtig terras, waar onder andere het Amelander drankje Nobel wordt geschonken. We streken neer naast een stel wielrenners, twee vrienden die er een weekendje samen op uit waren. We hadden een bijzondere klik met deze twee en de gespreksstof was niet aan te slepen, evenals de drankjes. Deze spontane ontmoeting was zo feestelijk en relaxed, het werd een lange zit met happen en tappen.
Een tikkeltje ondeugend
De tijd had ons totaal opgeslokt op deze prachtige plek, het was de hoogste tijd om de huurscooter weer terug te brengen. De tijd begon te dringen en we snelden naar de scooter. Als twee tieners die te laat thuis zouden komen vlogen we over de fietspaden naar de pier. Natuurlijk zwaaiden we lachend en met (te)veel kabaal onze ‘nieuwe vrienden’ uit. We wensten ze een fijne voortzetting van hun verblijf en lichtelijk aangeschoten en met een gierende lach gingen we op pad. De wind blies door onze haren en als een verliefde tiener hield ik mijn schatje stevig vast. Iedere tegenligger werd vrolijk en luidkeels door ons begroet. Het ultieme gevoel van puberale vrijheid. Een tikkeltje ondeugend, de grenzen opzoekend. Veel te laat kwamen we aan en we boden lachend onze excuses aan. Hand in hand slenterend en nagenietend gingen we huiswaarts met een zaligmakend eilandgevoel op zak. Het was een prachtige dag op ’t ailand.
En dan nu de appeltaart!
Ingrediënten:
1,2 kg Elstar appelen
450 gram tarwebloem gemengd met gemalen havermoutvlokken, of
1 pak Koopmans havermout appeltaart
1 snufje gemberpoeder
2 tl kaneelpoeder
100 gram rozijnen
Scheutje Nobellikeur
1 el suiker (kokosbloesemsuiker)
1 ei
Aan de slag:
Wel de rozijnen in een vleugje Nobeltje, eventueel aangelengd met water en dep ze droog. Schil de appels en verwijder de klokhuizen. Snijd ze in blokjes en doe deze in een schaal. Oven voorverwarmen op 175 graden (elektrisch). Vet de springvorm in met boter. Meng de boter door de mix (tarwebloem met gemalen havermout) en doe het losgeklopte ei erbij. Meng het geheel tot een kruimelig deeg. Voeg aan de appelblokjes een lepel suiker met kaneelpoeder en gemberpoeder toe en schep het om. Doe 1/3 van het deeg onder in de springvorm en druk het aan. Gebruik 1/3 van het deeg om de rand van de springvorm te bedekken. Dan het appelmengsel in de vorm doen en lichtjes aandrukken. De rest van het deeg (1/3) verkruimelen over de taart. Bak de appeltaart in plm. 50-60 minuten gaar. Na 1 uur afkoelen kan de springvorm verwijderd worden.
Proost op het leven!
En net als in een huwelijk is het belangrijkste ingrediënt in de keuken een grote portie liefde & aandacht. Nu mogen jullie raden waar ik dit weekend te vinden ben…
Hartelijke (bak)groet,
Gerda Uiterwaal