Het is bramentijd in Nederland! Na een werkdag klussen is het heel fijn om nog even outdoor te struinen. De bramen zijn nu toch echt rijp aan het worden. Vandaar dat ik met een plastic emmertje aan het stuur op de fiets naar betreffende locatie fiets.
Eerder heb ik ze al in grote getale gespot. Heel veel groene ‘knikkers’ aan een struik, met hier en daar een licht rooie versie. Nu hangen er best wel dikkerds en helemaal donkerblauw-paars van kleur en net buiten mijn bereik uiteraard. Naar voren hangend, op mijn tenen staand, probeer ik ze te plukken. Tot het uiterste ga ik om de lekkerste bramen te plukken.
Betere plek
Dan komt Dora aangefietst. Met een glimlach begroet ik haar. ‘Ook op zoek naar het goud’ vraag ik. Ook zij is voorzien van een plastic emmertje en zo plukken we samen de mooiste bramen. Alleen de allermooisten vind je op een andere plek, laat ze mij weten. ‘En dat vertel ik je zo’ zei ze. Ik sta helemaal op scherp, een betere plek, dat levert mooiere en meer bramen op. In gedachten zie ik mijn emmer al helemaal gevuld. Hmmm. Na enig geduld uitgeoefend te hebben, wil ik het nu toch graag weten. Met grote gebaren en nog enkele verfijnde aanwijzingen wordt de gouden plek aangeduid. We schudden elkaar de hand voor de voorstelronde. Nog een glimlach en we zeggen elkaar weer gedag. Wat een leuke ontmoeting en tot ziens hè Dora. Want ongetwijfeld gaan we elkaar weer zien in het huidige bramenseizoen!
Ook een vriendin attendeerde mij op hele fijne rijpe en grote bramen, namelijk in haar eigen tuin. ‘Ze vallen er spontaan uit’ liet ze mij weten. En natuurlijk kom ik dan als ‘braamambulance’ meteen ter plekke. Hup op het fietsje en trappen naar de bekende locatie. Alhier hangen de allerdikste en lekkerste versies erg hoog. Ruim twee meter boven het terras. Ik maak een sprongetje, maar daar pluk ik de bramen niet mee. Gelukkig schieten een paar lange armen en benen mij te hulp. Dankjewel lieverds voor het aanbod en de hulp. Verrukt fiets ik naar huis met bijna een emmer vol aan het bramengoud!
Bij thuiskomst blijkt dat ik al ruim een ruime kilo bramen heb weten te bemachtigen. Op naar de jam. De eigengemaakte jam is de allerlekkerste in mijn beleving. Vers geplukt en eigenhandig gemaakt tot een jam. Zelf de ingrediënten en combinaties verzinnen en de verhoudingen uittesten. Smakelijk!
Ingrediënten:
- 1 kilo bramen
- Citroensap (3/4 citroen)
- 200 ml water
- Kaneelstokje of steranijs
- 3 zakjes vanillesuiker
- 400 gr geleisuiker
Aan de slag met de Thermomix:
Was de bramen door ze goed af te spoelen. Doe alle ingrediënten in de Thermomixbeker. Breng dit naar een temperatuur van zo’n 110 graden Celsius. Programmeer voor 30 minuten. Roeren doet de machine zelf wanneer je stand nummer 1 hanteert. Fluitje van een cent. Ondertussen de potjes en deksels in een pan met water uitkoken. Eventueel een deel van de jam door een zeef drukken voor het verwijderen van de pitjes. Haal de steranijs of het kaneelstokje eruit. Laat de jam nog zo’n 10 minuten door koken. De glazen potjes aan de lucht laten drogen en dan de hete jam er voorzichtig in gieten. De potjes sluiten met het deksel en op zijn kop neerzetten en af laten koelen. Op een donkere en koele plek bewaren.
Aan de slag:
Was de bramen door ze goed af te spoelen. Breng deze aan de kook samen met suiker, citroensap, water, steranijs of een kaneelstokje in de hoge pan (voor het spatten). Laat 30 minuten koken. Ondertussen de potjes en deksels in een pan met water uitkoken. Eventueel een deel van de jam door een zeef drukken voor het verwijderen van de pitjes. Haal de steranijs of het kaneelstokje eruit. Laat de jam nog zo’n 10 minuten door koken. Goed over de bodem roeren om aanplakken te voorkomen. De glazen potjes aan de lucht laten drogen en dan de hete jam er voorzichtig in gieten. De potjes sluiten met het deksel en op zijn kop neerzetten en af laten koelen. Op een donkere en koele plek bewaren.
Gerda Uiterwaal