L’entrée

Een schuurpapier – korrel 120 – schrobt  de oude laag beits van de deur. Deze klassieke versie is zo schraal geworden door de jaren heen. Het huis in de Pyreneeën is overgedragen aan dochterlief. Zij wil graag onderhoud plegen aan het ouderlijk huis. Prachtige herinneringen heeft ze hier liggen, vertelde ze mij. Er is zelfs een herinneringsboom van mama op het landgoed aanwezig, de imposante notenboom. Beide ouders zijn kort na elkaar overleden enkele jaren geleden en nu ademt deze prachtige plek rust en reinheid uit. De vogels zingen hun hoogste lied en als de zon schijnt vliegt de temperatuur in rap tempo omhoog op het terras. De wind heeft hier geen invloed. De wolken en het (zon)licht werpen ieder moment een nieuw licht op de bergen.

Beauté  & eerste indruk

Wist je dat een eerste indruk wordt gegeven binnen enkele seconden? En daarmee heeft de entree een belangrijke functie, of misschien wel de belangrijkste van een huis. De betreffende entree van dit landhuis kan wel een flinke opknapbeurt gebruiken. Het schuurpapier duw ik nog steeds ritmisch heen en weer. De schraalheid van deze karakteristieke deur wordt nu echt toonbaar. Er is geleefd in dit huis en dat is te zien. De periode van rouw wordt met een mooie laag ‘lasure’ omgezet naar prachtige zoete herinneringen. De pracht en praal van het landhuis mag nu weer toonbaar worden. En met dit persoonlijke verhaal in mijn achterhoofd ga ik tijdelijk zorgdragen voor dit huis. Bij het verwijderen van het deurbeslag wordt pas duidelijk welke grote hoeveelheid zonuren deze deur heeft doorstaan. Met de zachte hand schuur ik verder. En door de bewegingen als ook door het licht krassende geluid dwalen mijn gedachten af naar de verhalen die ik afgelopen dagen gehoord heb en vertaal deze naar soort van levende scenes. Hoeveel mensen zouden deze deur al gepasseerd hebben? Is er wel eens naar de ‘beauté’ van deze entree gekeken of is deze gewoon met een ferme beweging open geslagen en dichtgesmeten?

Lasure

Nu het grootste deel geschuurd is en de deur zijdezacht aanvoelt zie ik de vaalheid ervan. Het vernis is er helemaal af en zo staat ie helemaal onbeschermd vatbaar voor alle weersinvloeden. En dat beeld brengt me direct bij mijn eigen persoonlijke toegang. Deze was min of meer ook onbeschermd geraakt door de tijd en omstandigheden. Een soort van verwaarlozing. Onlangs heb ik mijn portier eens flink nagekeken. Het was praktisch onbeschermd en transparant geworden.  Een stappenplan voor degelijk onderhoud is opgezet om mijn deur weer toonbaar te krijgen. De regen en wind zullen de komende tijd gemakkelijk te trotseren zijn en zonlicht in grote mate kunnen verduren. En de tweede laag ‘lasure’ zou ‘m helemaal doen shinen. Inmiddels zijn de korrels van het schuurpapier volledig opgelost en geven geen enkel schuurgeluid meer. Het lijkt erop dat deze voordeur klaar is voor een nieuwe mahonie bruine beits. Ik kan bijna niet wachten deze entree weer in ere te herstellen. En ik hoop dat deze klassieke versie vele mensen vreugdevol mag begroeten en alleen de beste indruk mag vergeven.

Jouw indruk?

Ook ben ik benieuwd hoe jouw voordeur erbij staat? Heb jij wel eens een goede blik erop geworpen? Of heb je een onderhoudsplan voor ogen? Welke eerste indruk geef jij?

Hartelijke (schrijf)groet,

Gerda